“აფხაზეთის მდუმარ მდელოზე ჯაღირელი ვზივარ ჩაფიქრებული და ვფიქრობ მუდამ ჩემსა სოფელზე ახლა ამ დროით დაშორებული” ეს ექსპრომტი ბაბუაჩემ ისიდორე მარკოზის ძე მებონიას ეკუთვნის. ის 35 წლის ასაკში, 1944 წლის ნოემბერში ბუდაპეშტთა მიმდინარე ერთ-ერთ ყველაზე სისხლიანი შეტაკების დროს დაიღუპა.
ვრცლად →
დიდი ხანია ბლოგზე არაფერი დამიდია. ახალგაზრდებმა გამომაღვიძეს და მათი ენთუზიაზმი მეც გადმომედო. მარტივად რომ ვთქვათ, ჩხოროწყუს თავისი ლოკალური ზაზა ფაჩულია ყავს და ესაა პროექტ “საქართველოს ვარსკვლავების” კონკურსანტი გიგი ცირამუა
ვრცლად →
ჩხოროწყუ ქართულად ცხრა წყაროს ნიშნავს. გადმოცემის თანახმად, ნიკო დადიანის სახლის მახლობლად ერთი მჟავე, ერთი ცხელი, ერთი მარილიანი და ექვსი ცივი, ანკარა წყარო ჩამოდიოდა და ადგილმაც სახელწოდება აქიდან მიიღო.
ვრცლად →
მეოცე საუკუნის ათიანი წლები ცარიზმის კრიზისი და იმპერიის წინაშე მდგარი სოციალური პრობლემატიკა. …. საქართველოში სოციალ-დემოკრატია დომინირებს. ეროვნული თემა არსებობს,მაგრამ მასების დილემა საკუთარი ოჯახების კეთილდღეობაა და არა ფიქრი ნაციონალურ ფასეულობებზე, რომელიც პოპულარული უფრო თავადურ წრეებშია. ეროვნულ-დემოკრატებიც კი მთავარ თეზისად ზეკლასობრივი პოლიტიკური პარტიის განვითარებას თვლიდნენ ანუ ცდილობდნენ მათდამი სნობიზმის ბრალდება არ ყოფილიყო, ფაქტია… თერგდალეულობამ, მიუხედავად მისი გრანდიოზული […]
ვრცლად →
2012 წლის ოქტომბერში საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობამ ნაციონალური მოძრაობას უნდობლობა გამოუცხადა. ხელისუფლებაში მოვიდა „ქართული ოცნება“, რომელიც ხუთი წლის განმავლობაში მნიშვნელოვანი ცვლილებები განიცადა. საბოლოოდ კი მან მიიღო წინა ხელისუფლებებისათვის დამახასიათებელი ბევრი თვისება.
ვრცლად →
ქართველებისა და ბასკების ნათესაობის პრობლემა დიდი ხანია აინტერესებს მეცნიერებას, ქართველ საზოგადოებრიობას და არამხოლოდ მათ.ბასკების ისტორია, როგორც სხვა ზოგიერთი პატარა ხალხის ისტორიაა – ეს არის დამპყრობლების წინაამღდეგ განუწყვეტელი ბრძოლის ისტორია, თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობისთვის მებრძოლი ხალხის ისტორია.
ვრცლად →
24 წლის წინ საქართველო შეიცვალა. ქვეყანაში ხანგრძლივი კრიზისის პერიოდი დაიწყო, რომლის მაშტაბები ყველაზე კოშმარულ წარმოსახვის ჰორიზონტსაც გაცდა. სასტიკი ოთხმოცდაათიანი წლები ახალი თაობისთვის უკვე ისტორიაა, მაგრამ ვინც ეს პერიოდი უშუალოდ გადავიტანეთ, დღემდე ვგრძნობთ იარაღის ჟღარუნის რეციდივებს: დავკარგეთ დალაგებული ქვეყნის შექმნის იმედი, ოკუპირებულია ქვეყნის ტერიტორიების ნაწილი, მოიშალა ეკონომიკა, ქვეყანამ გამოიარა ბანდოკრატია, კლეპტოკრატია, მაფიოზური ჯგუფების თარეში. რა მოვიგეთ? […]
ვრცლად →
ყველაფერი წინ მიდგას….. ბებიასთან გატარებული საუკეთესო დღეები, პრობლემების დროს ჩემი სოფლის თანადგომა, ახალგაზრდული გართობა, სიგიჟეები, შრომა, მდინარე, ლამაზი წუთები, რომელიც წელიწადში მხოლოდ ერთი თვე გრძელდებოდა, ზოგჯერ რამდენიმე თვე, რამდენჯერმე მთელი წელიც კი
ვრცლად →
ჩვენ ერთ დიდი გველეშაპის მუცელში ვცხოვრობდით, სადაც პატიმრებისთვის გამოყოფილი 15 საკანი იყო. ერთი დიდი, სხვები შედარებით პატარა საქართველო გველეშაპის მუცელში 3 წლიანი ეფემერული დამოუკიდებლობის შემდეგ აღმოჩნდა. გამოუცდელი, იმპულსური და მეამბოხე….. ბალტიისპირელები კი მეორე დიდ ვეშაპთან შეთანხმებამ იმსხვერპლა. მუდმივად ქონდათ ისეთი ქცევა, მათი სამყარო რომ გვესიმპათიურებოდა. გვინდოდა გაგვეგო, დავმსგავსებოდით. ჩვენნაირი პატიმრები იყვნენ, ოღონდ ტუსაღობას ვერ ეჩვეოდნენ […]
ვრცლად →
რატომღაც მივეჩვიეთ პოლიტიკური პარტიები ბოლო სიტყვებით ვლანძღოთ. ყველაზე კარგ ტიპებად მაშინ გამოვჩნდეთ, როდესაც კლასიკად ქცეულ ფრაზას „ხალხისათვის არავინაა “ ვიყენებთ და პოლიტიკოსების გახსენებაზე წყევლის მეტი თავში არაფერი მოგვდის. დღემდე იდეალურ ტონად ითვლება არჩევნების პროცესის იგნორირება, შემდეგ კი გვიკვირს პოლიტიკური ელიტის წარმომადგენელთა თავგასულობა, რომელსაც აქეთკენ ჩვენივე დეპრესიული განწყობილებებით ვუბიძგებთ.
ვრცლად →